Φίλοι-φίδια και πώς να τους αντιμετωπίσετε

Γεια σας και πάλι!
Σήμερα θα σας μιλήσω για τους φίλους-φίδια. Αυτούς τους υπέροχους φίλους που αυτή τη στιγμή καταστρώνουν το εκατοστό σχέδιο εξόντωσης σας. 
Αυτούς που όταν σας βλέπουν πετάνε πυροτεχνήματα και μόλις γυρνάτε σας καρφώνουν πισώπλατα. 
Μη φοβάστε όμως! Έχω τη λύση στο πρόβλημα σας.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι φίλοι-φίδια χαίρονται με τη δυστυχία σας και την επιδιώκουν κιόλας. 
Οπότε κι εσείς μην τους κάνετε τη χάρη να δείχνετε δυστυχισμένοι.
Παράδειγμα: Έχετε ενδείξεις ότι ο φίλος-φίδι έβαλε το χεράκι του και χωρίσατε με το αμόρε; Φορέστε το πιο πλατύ χαμόγελο σας και εκμυστηρευτείτε του πως θέλατε διακαώς να χωρίσετε και πως τώρα νιώθετε τόσο μα τόσο ελεύθερος και ευτυχισμένος. Θα σκάσει από το κακό του!
Και συνεχίζουμε...
Οι φίλοι-φίδια σας ζηλεύουν. Πολύ...Υπερβολικά πολύ. Τόσο πολύ που θα πρέπει να είστε πραγματικά υπέροχοι...
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δείτε το προσωπάκι του ''φίλου'' σας να πρασινίζει από τη ζήλεια, κοιτάξτε τον με ένα βλέμμα απόλυτης αυτοπεποίθησης - ελπίζω να έχετε. Θα είναι σα να του λέτε, ''το ξέρω ότι είμαι υπέροχος.'' Αν φοβάστε ότι θα σας πει ψώνιο, έχω να πω το εξής: Αυτό είναι το πρόβλημα σας; Και στο κάτω κάτω, καλύτερα να σας λέει ψώνιο και ταυτόχρονα να σκάει απο το κακό του, παρά να μη σας λέει και να χαίρεται. 
Προσέξατε πως ήδη τον έχουμε κάνει να σκάσει δυο φορές από το κακό του; Μουάχαχα!
Ε λοιπόν, ξέρετε κάτι; Στις δύο φορές θα παραμείνουμε, επειδή κουράστηκα να γράφω. 
Αυτά...Εις το επανιδείν...

Μουσική και τραγούδι

Χαίρετε!
Σήμερα θα σας μιλήσω για τη μουσική και το τραγούδι όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ.
Για εμένα και τα δύο είναι έκφραση συναισθημάτων.
Είναι τα μέσα που χρησιμοποιούμε όταν τα λόγια αδυνατούν να εκφράσουν αυτό που αισθανόμαστε.
Όταν η ευτυχία μας κατακλύζει, όταν η δυστυχία μας χτυπάει την πόρτα...
Για τον έρωτα, την αγάπη, την προδοσία...
Για τις ανέμελες στιγμές που μοιραζόμαστε με φίλους καρδιακούς...Για αυτές τις στιγμές είναι η μουσική. Αυτές τις στιγμές συνοδεύει ένα τραγούδι...
Είναι παντού γύρω μας...Κάθε μας βήμα και μουσική, κάθε μας λόγος και τραγούδι...
Μα κυρίως είναι μέσα μας...Στίχοι τραγουδιών είναι ανεξίτηλα χαραγμένοι στη μνήμη μας.
Κλείνουμε τα μάτια μας και χαλαρώνουμε στους ήχους μιας μουσικής που πηγάζει μέσα από την καρδιά μας. 
Κάπως έτσι ταξιδεύουμε σε άλλους γαλαξίες...
Σε μέρη παραμυθένια μεταφερόμαστε με ξωτικά και νεράιδες και αγγέλους.
Και αν τότε κάνουμε για λίγο ησυχία, τότε θα ακούσουμε μια νεράιδα να νανουρίζει με τη μελωδική φωνή της ένα νεογέννητο αγγελάκι...

Αγαπημένα βιβλία

Σήμερα θα σας μιλήσω για τα αγαπημένα μου βιβλία...
Λοιπόν , έχουμε και λέμε:

Ο ταξιδιώτης και η μαργαρίτα - Ευγένιος Τριβιζάς

Πρόκειται για μια σειρά διηγημάτων για τα οποία θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες για το καθένα ξεχωριστά. Όμως δε θα το κάνω , επειδή πρώτον , δεν έχω όρεξη και δεύτερον , θα βαρεθείτε να διαβάζετε.
Αυτό που με γοήτευσε σε αυτό το βιβλίο είναι η μαγική δύναμη του να με κάνει να ταξιδεύω.
 Δε βρίσκομαι στη γη όταν το διαβάζω.  Σε ένα βυθό βρίσκομαι , δίπλα σε ένα ναυάγιο...
Σε ένα δάσος με νεράιδες, σε έναν ερειπωμένο πύργο...Κλείνω τα μάτια και η μυρωδιά των ρόδων κατακλύζει τις αισθήσεις μου, ενώ μια μαγευτική μελωδία ακούγεται από μακριά...


Εννέα μαγικά παραμύθια - Όσκαρ Ουάιλντ

Άλλη μια σειρά διηγημάτων...Άλλο ένα ταξίδι σε ονειρεμένους κόσμους.
Αυτό που λάτρεψα σε αυτό το βιβλίο είναι η δύναμη της αφήγησης του συγγραφέα.
Κάθε διήγημα με  έβαζε σε σκέψεις , με έκανε να δω τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που το διάβασα. Όταν έφτασα στην τελευταία πρόταση και του τελευταίου διηγήματος , ο τρόπος που έβλεπα και αντιλαμβανόμουν τον κόσμο είχε αλλάξει πλέον οριστικά...

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ - Όσκαρ Ουάιλντ

Ναι, πάλι Όσκαρ Ουάιλντ. Αδυναμίες είναι αυτές , τι να κάνουμε;
Όταν το διάβασα για πρώτη φορά, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Τόσο πολύ είχα εντυπωσιαστεί. 
Αυτό το βιβλίο με έκανε να δω κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων.
Με έκανε να κατανοήσω ότι η επιφάνεια δεν είναι πάρα ένα εφήμερο περιτύλιγμα , το οποίο, στο πέρασμα των χρόνων θα σαπίσει και θα χαθεί. 
Αυτό που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια μετράει...

Το άσπρο άλογο - Ι.Δ Ιωαννίδης

Πάλι έχουμε να κάνουμε με μια σειρά διηγημάτων. Το εκπληκτικό όμως με τα συγκεκριμένα διηγήματα , είναι ότι με κάνουν να ξεσπάω σε κλάματα κάθε φορά που τα διαβάζω.
Πλέον έχω φτάσει στο σημείο να δακρύζω και μόνο που θα διαβάσω τα περιεχόμενα...
Μέσα από τις σελίδες του ακολουθώ τους ήρωες στα γεγονότα που αντιμετωπίζουν και στο τέλος οδηγούμαι μαζί τους στην κάθαρση...

Η Φόνισσα - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Το διάβασα πρόσφατα κι εντυπωσιάστηκα. Δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω, στην κυριολεξία όμως...Αν και από κάπου είχα μάθει τι γίνεται στο τέλος, αυτό δε μείωσε το ενδιαφέρον μου ούτε στο ελάχιστο. Ανέκαθεν μου άρεσε ο Παπαδιαμάντης, αλλά ''η Φόνισσα'' είναι η αποκορύφωση , το αριστούργημα του. Ένα βιβλίο σταθμός, για εμένα. Ειδικά η τελευταία φράστη του βιβλίου είναι από τις πιο υπέροχες  που έχω διαβάσει...Μια φράση απλή , μα γεμάτη νόημα...